به گزارش پایگاه خبری «چشم شهر» به نقل از باشگاه خبرنگاران، قبل از هر چیزی معنی واژه تروما را در دانش پزشکی توضیح می‌دهیم. به هر آسیبی که در اثر افزایش انرژی ورودی به بدن ایجاد می‌شود را تروما می‌گویند. این انرژی ممکن است از نوع ضربه‌ای، مکانیکی، حرارتی (سوختگی)، شیمیایی یا انواع دیگر باشد.

تروما در دانش پزشکی به هر نوع ضربه، جراحت، شوک آسیب و حادثه وارد شده بر بدن انسان گفته می‌شود با این شرط که از خارج به بدن وارد شود و عامل درونی یا بیماری در بدن علت ایجاد آسیب نباشد.

به گفته کارشناسان، سه عامل عمده مرگ و میر در دنیا به ترتیب بیماری‌های قلبی و عروقی، انواع سرطان و تروما است و یک پدیده تاسف بار این است که سالانه حدود ۵ میلیون نفر در جهان جان خود را به علت حوادث قابل پیشگیری از دست می‌دهند.

انواع تروما:

تروما را می‌توان براساس محل آسیب مانند ترومای سر، ترومای شکم و جُز این‌ها تقسیم‌بندی کرد که شامل: ترومای سر
ترومای سینه، ترومای شکم، ترومای صورت، ترومای طناب نخاعی، ترومای لگن و ترومای بافت نرم است.

 روز جهانی تروما

نخستین آسیب ثبت شده در جهان که از طریق وسایل نقلیه رخ داده است، مربوط به یک موتورسوار نیویورکی در سال ۱۸۹۶ بوده است. بعد از آن و در همان سال یک عابر پیاده ساکن لندن جان خود را در اثر برخورد با یک وسیله نقلیه از دست داد. چون در سال‌های بعد از این حادثه تعداد مرگ‌های ناشی از حوادث ترافیکی افزایش یافت به همین دلیل ۱۷ اکتبر (۲۵ مهر) را به‌عنوان روز جهانی تروما نامگذاری کنند و متاسفانه میزان این مرگ و میر‌ها سال به سال در حال افزایش است.

ارزیابی‌های اولیه برای بیمار تروما دیده

در ایران اگرچه بیماری‌های قلبی- عروقی، اولین عامل مرگ و میر هستند، اما بیشترین عمر از دست رفته در کشور ما در اثر تروماست، چون بیماری‌های قلبی – عروقی بیشتر در افراد مسن روی می‌دهند، ولی تروما معمولا در افراد جوان اتفاق می‌افتد.

به گفته کارشناسان در ایران در هر ۲۰ دقیقه یک نفر در اثر تصادفات یا جان خود را از دست می‌دهد یا دچار صدمات جدی و معلولیت‌های دائم می‌شود.

به گفته محمد رئیس زاده، عضو شورای راهبردی ترومای کشور و فوق تخصص جراحی عروق، به سه دلیل توجه به تروما اهمیت دارد. ابتدا اینکه تروما، تقریبا سومین عامل مرگ و میر در کشور ما است. همچنین تروما و سوانح بیشترین عمر مفید را از جامعه ما می‌گیرد، به این دلیل که تصادفات معمولا در میان افراد ۲۰ تا ۴۵ سال رخ می‌دهد و اکثر افراد در جاده‌ها در این گروه سنی هستند.

او گفت: وقتی فرد ۲۰ سال در جاده بر اثر تروما از دست می‌رود، اگر سن امید به زندگی را ۷۲ سال در نظر بگیریم، یعنی نزدیک به ۵۲ سال عمر وی از بین رفته است، در حالی که در بیماری‌های قلبی، عروقی و سرطان‌ها عمدتا سن‌های بالا درگیر هستند.

وی با بیان اینکه میزان عمر از دست رفته در تروما یک و نیم برابر مجموع عمر از دست رفته بر اثر سرطان و بیماری‌های قلبی و عروقی است، تصریح کرد: نکته دیگر اینکه می‌توانیم در موضوع تروما از سوانح و حوادث موثرتر جلوگیری کنیم در حالی که در موضوع بیماری‌های قلبی، عروقی و سرطان‌ها اینگونه نیست.

به گفته این متخصص، ممکن است پیشگیری‌ها و درمان‌های در این دو نوع بیماری خیلی موثر واقع نشود، اما در موضوع تروما به شکل صد درصد می‌توان افراد را نجات داد به این دلیل که در تروما و تصادفات نیروی مفید جامعه از دست می‌رود و افراد مولد موثر و جوان جامعه دچار آسیب می‌شوند نکته دیگر اینکه درمان و پیشگیری از آن قطعی‌تر و درمان یافته‌تر از بیماری‌های سرطان و قلبی عروقی است.

رئیس زاده معتقد است که از سال ۸۴ که تقریبا ۲۷ هزار نفر تلفات جاده‌ای داشته‌ایم و هم اکنون این آمار در سال ۹۴ به ۱۶ هزار و ۷۰۰ رسیده است، کاهش قابل توجهی را با برنامه ریزی انجام شده داشته‌ایم، اما همچنان عدد بالا است.